Tot zijn 22e leefde Sytse een jongerenleven als zo velen. Studeren, gamen, met z’n maten stappen en de eerste ontdekkingsreisjes naar het andere geslacht. Maar opeens veranderde dat. “Verrek”, realiseerde de nu 24-jarige Fries zich op een dag, “ik vind jongens ook leuk… dat kan toch niet?”

Sytse kijkt er in zijn appartementje in Heerenveen nog altijd met enige verbazing op terug. “Ik was altijd de uitgesproken hetero, vond homo’s toen ik tiener was, maar raar. ”

Hij verzette zich lange tijd tegen het idee mannen leuk te kunnen vinden. “Het kwam niet in mijn plannen voor. Ik was 100% hetero. Gevoel hebben voor mannen, dat kon toch niet? Tegelijk bleef ik me ook tot vrouwen aangetrokken voelen. Het lag 50/50 voor me en ben er op internet naar gaan kijken. Ik ontdekte daar wat ik was: bi en kort daarna heb ik vrede met mezelf gesloten. Als het zo was, dan was het zo. En ik begon de voordelen van mijn gevoelens te ontdekken: het is een luxe situatie, want ik kan van beide seksen genieten. Ik heb wel een switch-moment nodig: als ik met m’n maten op stap ben, dan drinken we samen en ben ik op de heterotour. Maar, die knop kan ik op een ander moment omdraaien.”

Fysieke ervaringen met mannen heeft Sytse nog niet gehad. Maar het had niet veel gescheeld, want hij werd verliefd op een studiegenoot. “Dat was me wat man, shit… want hoe pak je dat aan? Ik was echt tot over mijn oren weg van die jongen, maar ja, is dat omgekeerd dan ook zo? Ik heb er een heel plan van aanpak op gemaakt hoe ik het zou doen. Ik ging hem observeren, was hij hetero, of homo, of bi… ik kwam er niet uit. Die jongen aanspreken was geen optie, want hij was steeds in gezelschap van anderen. Maar ik oog wel op en top als hetero, dus ik kon niet verwachten dat hij ooit actie zou ondernemen. Wilde ik iets, dan moest ik de eerste stap zetten. Uiteindelijk besloot ik hem te benaderen via een anoniem aangemaakt emailadres. Ik hoopte maar dat hij discreet zou zijn. Hij liet me na een eindje weten dat mijn gevoelens niet wederzijds waren, maar het niet zou doorvertellen. Gelukkig heeft hij zijn woord gehouden, want ik zou me op onze opleiding geen raad weten als iedereen het te weten zou komen. Ik ben er wel een paar weken beroerd van geweest.”

Sytse is naar de buitenwereld toe erg terughoudend om over zijn biseksualiteit te praten. “In de familie heb ik het een paar mensen verteld, maar daar werd niet echt leuk op gereageerd.  Tja, men doet maar, ik beschouw mijn bi-zijn desondanks niet als een last, maar een luxe. Er zal vast wel eens iemand op mijn pad komen met wie het klikt en dan heb ik 2x zoveel kans en keus als de meeste anderen. Ik wil wel graag de regie houden over wie het van me te weten komt en wanneer.”

De Fries kent geen andere mensen die bi zijn. “Het lijkt wel alsof ik de enige ben. Het komt nooit ter sprake bij de mensen die ik ontmoet. Ook op mijn opleiding niet. Er zijn wel homo’s – daar wordt op een enkel grapje na, niet echt negatief over gesproken – maar biseksualiteit, het lijkt wel alsof het verder niet bestaat. Vreemd toch eigenlijk.”

Sytse is er zeker van dat hij ooit de juiste vrouw of man tegen het lijf zal lopen. En als die dan ook bi zou zijn, dan is dat uiteraard prima voor hem. “Als ik eenmaal een relatie heb, dan focus ik me graag op die ene persoon, en zal het niet verbergen indien het een man zou zijn. Ik sta en ga voor eerlijkheid en het vertrouwen dat je elkaar geeft als je voor elkaar kiest. Een monogame relatie dus, je maakt een keuze, als je dan vreemd zou gaan, dat vind ik laf.”

En als die ander na verloop van tijd voorstelt een derde in de seks te betrekken?”. Sytse fronst de wenkbrauwen diep: “….daar heb ik eerlijk gezegd echt nooit bij stil gestaan. Tja, wat dan.. ik zou daar dan toch niet voor zijn. Denk ik.”