Ofschoon hij al geruime tijd een relatie heeft met een man, is de 38-jarige Mirban er van overtuigd dat hij van binnen 100% bi is. En daar kan hij niet altijd evengoed mee uit de voeten. Want, je bent gelukkig met je partner en toch gaat het wel eens kriebelen. Wat dan?

Weespenaar Mirban (‘mijn ouders waren dól op aparte namen aan hun kinderen geven’) werkt in de internationale logistiek en heeft een lat-relatie met een andere man. “Mijn erotische zoektocht is pas laat op gang gekomen. Ik was wel vaak verliefd, altijd op meisjes en nooit op jongens. Toen het seksuele ging meespelen, was het alleen op meiden. Je vond een jongen er wel eens goed uitzien, maar daar bleef het bij. Ik heb dan ook eerst twee relaties met vrouwen gehad, maar die doofden beide uit. Pas daarna – ik was al over de 25 - ging ik echt serieus nadenken over ‘iets’ met iemand van je eigen sekse. Ik was er laat mee, had ook nooit geëxperimenteerd.”

”Het was voor mij best wel een enorme schok toen dat eenmaal tot me doordrong. Ik ontdekte een kant van mezelf waar ik me eigenlijk helemaal niet eerder van bewust was. Ik ging daarna eens naar een massagehuis in de buurt, waar ze ook jongens hadden. Ik koos er eentje uit die me erotisch masseerde en dat beviel wel. Nadien belde ik soms een telefoonlijn en sprak na 2, 3 keer met iemand af. Dat klikte heel goed en die persoon werd mijn eerste vriend. Dat heeft een dikke drie jaar standgehouden. Een moeilijke tijd, want ik maakte mijn coming out als bi. Mijn ouders reageerden heel lief en begripvol, want mijn broer is homo, mijn zus hetero, dus zei m’n vader ‘nu hebben we van alles wat’. De meeste mensen reageerden positief, maar ik was ook aangesloten bij een christelijke vereniging en daar hadden sommige mensen toch moeite met me. Soms proefde je de afkeuring.”

”Mijn vriend en ik lagen op een gegeven moment niet meer op één lijn en die relatie ging uit. Ik ging vaker stappen – ook in de gayscene – en dat beviel me wel, waarna ik in 2008 mijn huidige vriend tegenkwam. De laatste tien jaar ben ik dus hoofdzakelijk met mannen geweest. Toch blijft er dat gevoel voor vrouwen, wat een zeker spanningsveld oplevert, want ja, je bent niet puur homo. Die aantrekkingskracht voor de andere sekse blijft. Maar omdat je in een relatie zit, ga je de uitdaging niet aan. Soms denk je wel eens.. ‘zou ik dit of dat nog wel kunnen?’ ‘Wil een vrouw überhaupt nog wel een biseksuele man die al zo lang geen vrouw heeft gehad?’ Dat zijn lastige vragen. Mijn vriend heeft in het verleden ook een vriendin gehad, dus die begrijpt mijn twijfel wel. Ik ga écht voor hem, maar als ik een vrouw had gehad, was ik dáár voor gegaan. Ik mis ook soms het fysieke contact met vrouwen. Ik hou het dan maar heel soms op een flirt op veilige afstand. ”

”Weet je, ik ga voor de persoon, niet om diens geslacht, maar ik ben ook iemand die altijd graag kinderen had willen hebben. Ben je met iemand van de eigen sekse, dan ligt dat een stuk moeilijker. Als bi heb je de keus tussen een heteroseksueel of een homoseksueel leven. Mijn huidige keuze voor dat laatste is wel eens lastig, ook door mijn werk dat me soms in Oost-Europa brengt, waar echt nog de heteronorm heerst. Dan speel ik toneel en verberg ik me maar. Ook als ik met mijn vriend ben, kun je niet overal in het buitenland elkaars genegenheid tonen.”

”Hoe het verder gaat… tja, lastig… ik word ouder. Met mijn vriend heb ik samen een bepaald goed niveau van tevredenheid, maar je weet dat er altijd iets knaagt. Hoe ouder je wordt, des te meer het besef komt dat je dingen kunt gaan missen. Vrienden settelen, hebben groter wordende kinderen en dat stuk zal ik missen. Hoe en wat? Ik weet het niet, ik heb dat steeds voor me uitgeschoven. Mijn motto is altijd te genieten van de dag van vandaag en afwachten wat morgen zal brengen. Als je daar over nadenkt is het moeilijk. Tegelijkertijd realiseer ik me ook dat je met een vrouw niet automatisch een gezin zou hebben. Mijn eerste vriendin kan bijvoorbeeld geen kinderen krijgen. Maar ik blijf het moeilijk vinden. Stel dat mijn vriend over 10, 20 jaar om welke reden ook wegvalt, wat doe je dan met je leven? Is er dan nog een vrouw die me wil…of een andere man? Weet je, als ik nu een lange relatie met een vrouw zou hebben gehad, dan zou ik andersom dezelfde afwegingen hebben gemaakt. Je kunt denk ik beter óf hetero zijn óf homo. Want mensen die niet echt een van deze twee zijn, blijven in die tweestrijd ronddraaien. Je kunt je relatie misschien opengooien, maar dat zou weer zoveel verwarring geven...”, Mirban zucht diep.. “Mijn vriend wil ik echt niet kwetsen, ik vrees dat ik er altijd mee zal blijven worstelen.”