De wieg van Femke (40), stond in het Brabantse Oirschot, maar werk en liefde deden haar in Amsterdam belanden, waar ze een intiem en gezellig benedenhuisje bewoont in de sfeervolle wijk Oud-Zuid. Ze is klaar voor een nieuwe relatie en die heeft zich dan ook inmiddels aangediend.

Femke leefde lange tijd in Brabant, ze woonde in Eindhoven, studeerde culturele communicatie in Tilburg en in die stad ging ze ook aan de slag als webmaster. Vijf jaar geleden verhuisde ze naar Amsterdam waar ze voor Amnesty International een LGTB-netwerk heeft opgezet. “Dat was werk waarbij ik me als een vis in het water voelde. Handtekeningen verzamelen voor grove misstanden elders in de wereld, dat soort zaken. Soms gingen we de kroegen langs, dan bezochten we weer manifestaties. Ik kreeg daarbij steeds meer in de gaten dat de rechten van transgenders in Nederland ook slecht geregeld waren, dus ben ik me daar op gaan richten. Zo was ik actief voor het Transgender Netwerk Nederland, waar ik betrokken was bij de inzet van sociale media. Tevens ben ik voorzitter van het filmfestival TranScreen, actief voor Queeristan, lid van het Roze Ombudsteam en vrijwilliger bij Pride Photo Award. Ik voel me wel thuis in de trans-community, omdat je je niet hoeft te gedragen zoals je gender waarin je geboren bent, je toeschrijft. Verder is ook de queer-community erg plezierig, omdat daar geen hokjes zijn. Dat past wel bij me, ik val ook op jongensachtige meiden of meisjesachtige jongens.”

”Ook qua maatschappelijke betrokkenheid kan ik mijn ei kwijt in de transgenderwereld. Ik richt me graag op zichtbaarheid. Ik heb vaak wel het gevoel dat er altijd veel agressie en slechte behandeling is door onwetendheid. Als je het dan maar genoeg laat zien, kan ik er aan bijdragen. Anderen doen dan meer beleidsmatig werk, maar dit is mijn ding, mijn leven: activist zijn.”

”Het bi-zijn is voor mij nooit een issue geweest, ik heb ook geen uit de kast-moment gehad. In de 2e klas van de basisschool was ik – net als de jongetjes - verliefd op juffrouw Thea en toen al maakte geen mens zich daar druk om. Ik kende in Oirschot ook niemand in die tijd die holebi was. Je zag op tv Jos Brink en dat was het wel zo’n beetje. Er werd ook nooit over gesproken. Later ben ik naar Eindhoven verhuisd en kwam in een leef- en uitgaanswereld waar alles gemengd was, homo, hetero, bi… Niemand keek er van op dat ik de ene keer een jongen leuk vond en dan een andere keer weer wegliep met een meid. Wel dacht ik, toen ik eens verliefd was op een meisje, of ik dan lesbisch zou zijn, maar dat zette ik al snel aan de kant: als ik iemand leuk vond, was dat zo. Punt. Als ik nu met mensen van vroeger praat vond iedereen dat heel normaal bij me. Mijn ouders stonden er ook amper bij stil. Ooit zei mijn moeder wel ‘als je toch op allebei valt, kies dan een jongen, dat maakt het allemaal makkelijker.’ Ach, dacht ik, dat is jouw mening, dat snap ik wel.”

”Ik ben toen eerst een relatie aangegaan met een jongen en dat heeft 12 jaar geduurd. Daarna volgde een relatie met een vrouw die niet leuk is afgelopen, huiselijk geweld. Mijn huidige vriendin is lief, een beetje jongensachtig en toch met haar uitgesproken meidenkant. Ik heb wel monogame relaties, want dat wil ik. Hoewel… als je heel lang samen bent, word je wel eens verliefd op een ander. Maar nooit met de gedachte dat ik er dan iemand naast wil hebben.”

Femke wil nog graag kwijt dat ze het woord bi eigenlijk een rotwoord vindt. “Het impliceert dat je alleen maar kiest uit mannen en vrouwen. Transgenders passen dan niet in het plaatje en dat vind ik verkeerd, die horen er óók net zo goed bij. Ik zou willen dat we er een andere naam voor hadden. Tegen de buitenwereld zeg ik daarom ‘ik val op mannen, vrouwen of anderen.’ Het is ook zo onzichtbaar, heb je een lange relatie met een man, dan ben je al snel ‘hetero’, en heb je een verhouding met een vrouw, ben je ‘lesbisch’. Op die manier is je ware identiteit al snel erg onzichtbaar. Hokjes plaatsen zit in ons leven en ik doe er ook aan mee. Is er een kindje, dan is de vraag of het een jongen of een meisje is. Heb je verkering, dan is de vraag met een man of een vrouw? Het is de realiteit. Maar, ik ben er niet blij mee.”