Cailin is een ondernemende meid. Het feit dat ze aan een rolstoel is gekluisterd (daarover zo meer) weerhoudt haar er niet van met van alles en nog wat bezig te zijn. Als zzp’er runt ze een webwinkel in ecologische cosmetica en huidverzorgingsproducten. Daarnaast geeft ze trainingen in assertiviteit en time management.

Cailin werd 44 jaar geleden geboren met een stofwisselingsziekte die voornamelijk tot gevolg had dat ze ‘een klein opsodemietertje’ bleef. In 2010 onderging ze een operatie met als doel de rug rechter te zetten, waardoor ze beter zou kunnen bewegen. “Maar dat ging mis, er traden allerlei onvoorziene complicaties op die leidden tot een dwarslaesie. Ik heb me er doorheen geworsteld. Vroeger zat ik ook vaak in een rolstoel, maar kon ik er uit stappen als ik wilde. Nu kan dat niet meer en dan is het maar zo. Ik revalideer nog om alles toch zo draaglijk mogelijk te maken.”

”Het heeft vroeger even geduurd voordat ik op het liefdespad ging. Geleid door een soort zelfbescherming wilde ik vooral een stoere meid zijn en daarin paste geen liefde. Toen ik ging puberen, merkte ik dat ik een meisje leuk vond. Reden voor mij dan te denken dat ik wellicht lesbisch was. Met dat gevoel deed ik niet veel. Een stemmetje in me waarschuwde me daarvoor, maar daarna raakte ik wel in een soort rollercoaster. Want de ene keer was er een jongen die ik leuk vond, dan weer een meisje, enzovoort. Ik dacht ‘shit, wat moet ik daar nou weer mee’. Ik kreeg het gevoel dat ik mezelf niet meer zo goed kende. Er was ook niemand met wie ik er over kon praten. Zeker niet met mijn ouders met wie ik een rare relatie heb.”

”Pas toen ik op mezelf ging wonen, brak de tijd aan van experimenteren. Ik kwam mensen in het uitgaansleven tegen en daar beleefde je dan wel eens wat mee. Ik kende het hele woord biseksualiteit nog niet en vond mezelf wel een beetje typisch, maar oké, ik was tevreden met mezelf.”

”Het begrip bi kwam pas tot me toen ik het internet ontdekte en ging Google’en op relevante termen. Uiteindelijk kwam ik zo bij het LNBi terecht, ging lezen en dacht ‘hé, dat ben ik.’ Dat was leuk: er waren er meer dan ik en ik heb contact opgenomen. Ik ben een stuk lekkerder in mijn vel gaan zitten, al blijft het balanceren. Dan weer heb je een relatie met een meid en krijg je te maken met een leuke jongen, of omgekeerd. Tja, dat blijft moeilijk. Het heeft er ook mee te maken dat ik van vroeger nooit heb meegekregen dat intimiteit iets normaals is. Ik ga dus niet snel overstag, raak niet zo makkelijk verliefd. Weet je, dat is voor mij wel een haat-liefde verhouding met mezelf waar ik nog steeds niet helemaal uit ben.”

”Ik heb ook nooit de behoefte gehad mezelf aan anderen uit te leggen. ‘We zagen je de vorige keer toch met een meissie’, hoorde je dan. ‘Nou en?’, reageer ik. Nog steeds heb ik het gevoel dat ik het juiste evenwicht niet gevonden heb. Mijn gezondheid is enorm veranderd en dat is zeker van invloed. Buiten het feit dat ik na 2010 weer helemaal opnieuw moest leren jezelf staande te houden, vinden mensen het überhaupt moeilijk met je in contact te komen. Je moet al heel snel de verdediging in om te zijn wie ik ben. En dat is eigenlijk helemaal niet wat ik wil. Laat mij nou maar lekker mijn gang gaan en wat maakt het jou nou uit? Laat was ik met een partner in Utrecht aan het shoppen. Komt er zo’n oud dametje op ons af en zegt tegen die man dat ze het zo knap vond dat hij me met die rolstoel hielp. Mijn vriend reageerde gelijk: ‘Wat is knap? Nu douw ik haar door de stad en vanavond neuk ik haar plat’. Je had die vrouw moeten zien”, schatert Cailin. “Laat mij lekker mijn ding doen en doe niet zo neerbuigend.”

”Er is ook nog zoveel te ontdekken, juist met biseksualiteit. Dan merk je dit of hoor je dat en denk je ‘hé, dat kan dus ook’. Dat ervaar ik ook met relaties, ik moet mezelf daarbinnen nog echt ontdekken. Ik heb nu genoeg aan mijn leven, maar als anderen het op hun manier willen doen, laat ze lekker hun gang gaan, zo lang ik maar niet ergens toe gedwongen word. Dat heb ik mijn hele leven al gevonden. Daarom heb ik me altijd gestoord aan reacties op mij in de Amsterdamse gay-scene. ‘Ach meid, dat is een fase’, wordt er dan gezegd. ‘Je weet gewoon nog niet dat je lesbisch bent.’ Daar kan ik zó pissig van worden. Dat heeft alles te maken met elkaars verschillen te accepteren. We kunnen zo ontzettend veel van elkaar leren. Dat is het meer: hou eens op met leuteren hoe vreemd je het vindt. Dat maakt niet uit. Het is juist belangrijk en verrijkend mensen te leren kennen die jouw blik op de wereld kunnen verruimen. Dat is nou net zo leuk, want… iedereen is anders.”